OPA EN OMA
Mayke en ik zijn nu 42 en 44 jaar jong. En de kans bestaat dat wij binnen de 10/15 jaar opa en oma mogen worden.
En we denken dat we nog meer jaar te gaan hebben op deze wereld dan dat we er al op hebben zitten 🙌
Als je 40 word zeggen ze vaak je begint aan je 2e helft. Voor mezelf zet ik dat ijkpunt op mijn 50ste verjaardag.
Niet dat je het voor het zeggen heb maar ik ben wel van mening dat we eer meer invloed op kunnen hebben dan dat we denken.
En als ik er dan over nadenk hoe ik dan zo oud zou willen worden dan zou ik dat het liefst zo fit en vitaal mogelijk doen.
Want uit steeds meer onderzoeken blijkt dat als je veel en goed beweegt in combinatie met sporten met gewichten en jezelf fysiek en mentaal blijft uitdagen dat je dan je lichaam vitaal fit en sterk houd.
Het lijkt mij geweldig om als ik rond de 80/90 jaar ben alle dagelijkse handelingen nog gewoon goed kan uit voeren.
Zoals de trap op lopen zonder de leuning vast te hoeven pakken.
Uit de bank komen zonder je handen te hoeven gebruiken.
Vanuit een squat positie dingen kunnen oppakken.
Niet bang te hoeven zijn dat ik val omdat mijn botten en spieren nog sterk genoeg zijn om het op te vangen.
De trap op lopen zonder moe te worden
Op een gewone fiets met gemak de 50/75 km kunnen fietsen en het liefst nog op de mtb door de bossen.
Met gemak 2 zware boodschappen tassen kunnen dragen.
Op mijn buik of op mijn rug liggen en met gemak kunnen opstaan.
Maar ook gewoon een potje kunnen kickboksen met mijn kleinkinderen.
Dat het uitje met opa en oma niet alleen een ijsje halen is of even lekker op het terras zitten is.
Maar dat we ook nog een wedstrijdje kunnen deadliften in de gym. Een wedstrijdje pullups kunnen doen of wie de meeste burpees kan in 5 minuten.
Nog wat mooie lange wandelingen met ze kan maken door de Zweedse bossen.
En nog belangrijker zo lang mogelijk medicatie vrij kan leven.
Elke dag kwiek en fit opstaan zonder al teveel pijntjes en moeite.
Moet er wat gesjouwd worden? Oh dan bellen we opa en oma even die helpen wel mee.
Of net als de foto hieronder. Dat je met gemak je kind en alle bagage op je nek kan nemen om een paar km te wandelen in de bergen. We bleven toen een nachtje slapen in de bergen in het noorden van Zweden.
Maar het begin was.een pittige klim waardoor de beentjes van Jilda het wat zwaar hadden. Maar we moesten nog een km of 4.
Dus dan maar zo toch?
En tja om dat te bereiken is het toch wel handig als we daar nu al mee beginnen.
Of het ons lukt weten we pas over een jaar 50 maar tot die tijd genieten we van de reis om er zo naar toe te leven.
Het leven is niet altijd maakbaar maar kneedbaar moet wel lukken.
